اصطلاح بیگانه یا خارجی که به فرانسه و آلینه و به انگلیسی «ايلين» گفته می شود برای و مجانين و «الينيست» برای روان پزشکان و پزشکان معالج این بیماران از قدیم الایام به کار می رفت. این کلمات از «آلینوس» لغت یونانی مشتق شده است و علت آن این بود که عقب ماندگی ذهنی را مانند مجانین، بیگانه از اجتماع می دانستند.

اگرچه بعدا متوجه شدند که این بیماران با محیط و اجتماع بیگانه نیستند بلکه به علل ضایعات مغزی تماس آنها با عالم خارج تغییر کرده است. بقراط حکیم یونانی نیز به ضایعات مغزی این افراد اشاره کرده و اختلالات رفتاری و کمبودهای هوشی آنها را مربوط به این نوع ضایعات دانسته است. در قوانین روم قدیم، آسپارتها و حتی رژیم نازی در آلمان کشتن و از بین بردن افراد عقب مانده ذهنی را مجاز می دانستند. برعکس بعضی مذاهب آسیایی مانند در چین که پیروان آن معتقدند و «آنچه به خود نمی پسندی به دیگران مذهب کنفوسیوس روامدار» و زرتشت در ایران، مردم را تشویق می کردند که با بیماران روانی و عقب مانده های ذهنی رفتاری انسانی داشته باشند و تا آنجا که ممکن است به آنها کمک کنند.

 تا اوایل قرن نوزدهم کتاب یا رساله علمی قابل قبولی در زمینه عقب مانده ها و افراد مبتلا به اختلالات رفتاری یا باصطلاح ناسازگار نوشته نشده بود و به طوریکه قبلا نیز اشاره شد به این نوع بیماریها جنون یا دیوانگی می گفتند. در اواخر قرن هیجدهم (۱۷۹۴) روان پزشک معروف فرانسوی که به حق او را باید بنیانگذار روان پزشکی جدید نامید به نام «فیلیپ پیل» به سرپرستی بیمارستان روانی بیشتر در پاریس که مخصوص بیماری های روانی مردان بود انتخاب شد.